kül rüyası

konuşma aramızda mı geçti sadece, yoksa içime bir ileti miydi? anlayamadım.

çok uzun zaman geçmiş, yeniden başlama mı? telaşını bile yaşayamadım!

bunu yeniden, yüreğim kaldırmıyor.. nedense güçlü bulmuyorum bu gelişini..
( ..)

yinede akıl;

gönlün hezeyanını yaşar, anlatır, derdini dinler, vefasını sunar, anlamaya çalışır... ya gönül!

bir tıkırtı duydum geçmişimden, arşivimin tozlu ve en arkadaki raflarından

arkama döndüm aniden, bir anlık gezintimde;

uyanık yada uyurken, o en sık gördüğüm, içinden çıkmadığım rüyalarımı karıştırıyordu biri

çok sessizdi, sensin işte geldin.. sonra aniden kayboldu.

O geldi. bir şekilde karşımda oturan oydu biliyorum... birden bu soruna, sonuç koymak istedi.

ve hep öyle kalsın gülüşleri dedirdi içimden biri,

küllerinin altında, her yerinin ne kadar yandığını farkeden, korkak biri, başka ne yapabilir?

elçiye ve dahi kimseye, ateşin koruyla zeval etmeden.. uzaklaştı..