Bir şekilde başlangıç; kendini yazıya dökme gücünü verdiği için bloklara düşkünüm..
Konuşamayan, suskun insanlarız.. hatta öyle ki bu hastalığa her katmanda katılım var..
Televizyon da bir mikrofon uzatılan, halkımız ne düşünüyor ? aralarında var bu.. sorgulama yasaklı.. açıklama sayılmayan.. gerçek fikrini söylemediği.. kasıldığı beden diline yansıyan açıklamalar yapılıyor düşünüyorum bende ! çok daha sessiz..
Cumartesi anneleri vardı, her hafta Taksim de toplanan.. ne oldu annelere ne dedik!
Neden Diyarbakır da Silahla Yaşam yanyana? Anladık mı?
Neden okullarda her gün bir öğrenci öğretmen sorunu patlıyor? Konuşabildik mi? Baktık ve hiç düşünmedik
ya biz olsaydık orda onların yerinde.. demedik, karaladık, anlamadık !
Kızgınlığım yine önce kendime... sonra...
İşyerimde, tüm büyük işyerleri gibi değişiklikler yapıldı; rahatsız edici, saçma ,anlamsız da gelse gerçek fikrim beni çıldırtsa da, küçük bir karşı koyma sonrası sessizliğe katılıyorum.. Korktuğumdan değil, işten çıkarılmak gibi büyük bir arzu içindeyim .. Daha özgür davranmak istiyorum aslında.. Yaptığım işi tekrar kendim belirleyebilmek için ama sessizlik ilk tercihim oluyor.. Üstelik tüm kadro aynı düşünsede, herkezde seçim aynı.. Şimdilik susalım..
Neden diye soruyorum.. Neden Taraflar birbirini gerçekten dinlemiyor? Bu her alanda böyle; dinlense kendini onun yerine koyarak, daha anlaşılır olur..
Konuşurken karşı tarafın sözlerinde; zorunluluklar, kesinlikler yatıyorsa ve konuşacak hal bırakmıyorsa susuyoruz.. Herkez birlikte susuyor..
Darbeli, hastalıklı bir toplum büyüttüler ve yan etkilerini hep beraber yaşamaya
..
neden mutlu olamadığımızı, aslında ne istediğimizi bilememekten, hep korunma duygusu ile hareket ederek, bencilliğimizle görmeye devam edeceğiz ve böyle yönetilme isteğiyle seçimlerimizi yapmaya devam..
FARKEDENE KADAR.. Farkedince hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.. :D
3 yorum:
Ben, senin aksine, konuşamayan değil, tersine çok ve hatta boş konuşan bir toplum olduğumuzu düşünüyorum malesef! Biz dinlemeyi unuttuk! Ve biz kendimizden başka insanların varlığını, umutlarını, sorunlarını bilmiyor, konuşulanları anlamıyoruz. Herkes konuşmak, herkes kendini anlatmak için yarışıyor, biri konuşurken onu dinlemek, anlamak yerine konuşma sırası bize geçtiğinde neler anlatacağımızın, planını yapıyor, duymuyoruz karşımızdakini! Bir tek kendimiz önemliymiş gibi yaşıyor, bireysellik ve egolarımızın dışına çıkamıyoruz...
selam anemon yorumlarına bayıldım. demek ki haklı buldun, desteğinden bunu anladım :) aslında konu aynı dinleyemiyoruz ..
ya gereksiz konularda anlamadan, çok konuşarak ..
yada anlayan için bir nedenle sessiz kalmak ..
Kendi tercihim (sessiz kalmak) olduğu için dile getirdim (yazdım)..
Yinede Sonucu değiştirmeyen 2 davranış şeklinden öteye geçmiyorki..
OKUMAYA ACIKTIM !
Yorum Gönder